Ogród w odcieniach różu – krzewy i drzewa

Tak, jak pisałam wcześniej roślin kwitnących na różowo jest całe mnóstwo. Stąd temat ten zdecydowałam się poruszyć w dwóch częściach z podziałem na byliny oraz na krzewy i drzewa. Oczywiście to i tak nie wyczerpuje tematu, nawet w oparciu tylko i wyłącznie o rośliny z mojego ogrodu. Chcąc sobie to ułatwić po prostu wybrałam kilka z nich. Poznaj więc wybrane krzewy i drzewa kwitnące na różowo.

Róża pomarszczona

To dość popularny krzew, często wykorzystywany do tworzenia niskich żywopłotów w przestrzeniach miejskich. Nie dzieje się tak bez przyczyny, ponieważ róża pomarszczona oprócz tego, że kwitnie licznymi kwiatami, nie ma szczególnych wymagań co do uprawy. Mam jednak wrażenie, że w ogrodach przydomowych roślina ta obecnie nie jest doceniana, a powinna i to nie tylko z uwagi na swoje walory ozdobne i piękny zapach, ale też ze względu na właściwości zdrowotne. Jesienią na roślinie tworzą się czerwone owoce, które są bardzo bogate w witaminę C, zawierają jej ponad 20 razy więcej niż cytryna.Tak więc jesienią spacerując po ogrodzie podjadam owoce i przy okazji dbam o odporność. Kwiaty rośliny również są jadalne, można z nich przygotować różaną konfiturę. Krzew dorasta do 1,5 – 2 metrów wysokości. Kwitnienie rozpoczyna się w czerwcu i trwa do września. Preferuje stanowiska słoneczne. Róża pomarszczona nie wymaga częstego przycinania, choć wiosną w pierwszym roku po posadzeniu dobrze jest mocno skrócić jej pędy, tak na wysokość 15-20 cm. Dzięki temu będzie się lepiej rozkrzewiać, zyskując bardziej zwarty pokrój. Krzew odmładza się co kilka lat poprzez wycięcie wczesną wiosną części najstarszych pędów. Jak na różę przystało, róża pomarszczona ma też kolce.

Głóg dwuszyjkowy

To kolejna przepiękna roślina, która pod względem uprawy nie nastręcza trudności. Jest niedużym drzewem dorastającym do około 5 metrów. Kwiaty pojawiają się w maju i są pożyteczne dla pszczół ze względu na dużą zawartość nektaru. Jako że głóg należy do rodziny różowatych warto wiedzieć, że posiada też kolce. Preferuje stanowiska słoneczne i półcieniste. Jednak z uwagi na swój system korzeniowy nie znosi przesadzania. Roślina ta jest bardzo podatna na cięcie i szybko odrasta, dzięki czemu sprawdza się też do obsadzania żywopłotów Należy jednak zdawać sobie sprawę, że zbyt częste cięcie ogranicza kwitnienie. Na różowo kwitnie min. głóg dwuszyjkowy Paul’s Scarlet, ta odmiana jednak nie zawiązuje owoców, z których to prozdrowotnych właściwości ceniony jest głóg.

Krzewuszka cudowna, zwana weigelą

To krzew dorastający do 2-4 metrów wysokości, w zależności od posadzonej odmiany i zastosowanego cięcia. Krzewuszka kwitnie przez kilka tygodni. Krzew przyozdobiony jest mnóstwem drobnych kwiatków. Dobrze prezentuje się jako soliter, jednak z uwagi na to, że dobrze reaguje na cięcie nadaje się też na szpalery i żywopłoty. Krzewuszka kwitnie zazwyczaj od maja do czerwca. Przy odpowiednich warunkach i pielęgnacji może powtarzać kwitnienie w sierpniu. Pąki kwiatowe zawiązuje na pędach jednorocznych, tak więc przycinany ją po przekwitnięciu. Odpowiednie stanowisko dla krzewuszki to miejsce słoneczne lub półcieniste.

Tamaryszek

Roślinę tą można prowadzić jako krzew lub niewielkie drzewo. Tamaryszki są bardzo odporne na suszę. Najlepiej sadzić je w pełnym słońcu.
Źle znoszą przesadzanie, można to robić tylko w przypadku młodych okazów. Co kilka lat należy przeprowadzić silne cięcie, zapewni im to regularny pokrój i obfite kwitnienie. W Polsce znane są jego trzy gatunki:

1. Drobnokwiatowy (czteropręcikowy), kwitnie w maju i właśnie taki rośnie u mnie w ogrodzie. Może dorastać do 4 metrów wysokości. Jego kwiaty zebrane są w wąskie grona na dwuletnich pędach. Przycinamy latem po przekwitnięciu.
2. Francuski – kwitnie od czerwca do sierpnia. Kwiaty zebrane są w gęste grona. Przycinamy wczesną wiosną
3. Pięciopręcikowy – zwany też rozgałęzionym. Osiąga 3 metry wysokości. Jest mniej odporny na mróz niż dwa pozostałe gatunki. Kwiaty pojawiają się od lipca do sierpnia. Przycinamy wczesną wiosną

Tawuła Douglasa

Rośnie bardzo szybko. Cechuje się wzniesionym pokrojem, Osiąga maksymalnie 2 metry. Rozrasta się dzięki podziemnym rozłogom do około 2 metrów szerokości. Od czerwca do lipca na końcach tegorocznych pędach pojawiają się długie puszyste, wiechowate kwiatostany, osiągające nawet do 20 cm. Usuwając przekwitłe kwiatostany można przedłużyć kwitnienie. Jest to bardzo wytrzymały krzew, o małych wymaganiach. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych lub lekko zacienionych. Chcąc osiągnąć zwarty pokrój i bujne kwitnienie należy przyciąć tawułę wczesną wiosną.

Albicja

Zwana jest jedwabnym drzewkiem. To najnowsza różowa zdobycz w moim ogrodzie. Ma rozłożysty, parasolowaty pokrój. Albicja jest rośliną, jeszcze mało znaną w Polsce, choć ostatnimi czasy zaczyna się to zmieniać i coraz częściej pojawia się w sklepach ogrodniczych. W polskim klimacie ta egzotyczna roślina rośnie znacznie wolniej. Możemy więc się spodziewać, że dorośnie do 2 metrów, a przy korzystnych warunkach maksymalnie do 5. Na szczęście kwitną już 1,5 metrowe okazy, a okres ten przypada na lipiec i sierpień. Tak, czy inaczej mnie przyjdzie na to trochę poczekać, ponieważ sadzonka którą zakupiłam ma około 30 cm wysokości. Wybrałam opcję ekonomiczną i dla cierpliwych.

Albicję charakteryzuje też słodki zapach, który przyciąga do siebie pszczoły i motyle. Roślina ta powinna być posadzona na słonecznym lub półcienistym stanowisku. Najlepiej w ciepłym miejscu , osłoniętym od wiatrów. Zaleca się, by sadzić do gruntu 2, 3 letnie sadzonki. Warto jednak ich korzenie przez pierwsze lata okrywać na zimę. Jako dorosła roślina albicja toleruje mrozy do -25 stopni, jest więc mrozoodporna. Oprócz tego, że jest piękną rośliną, albicja nadaje się też do zastosowań leczniczych i kulinarnych. Między innymi ma właściwości poprawiające pamięć, leczy bezsenność, działa uspokajająco, moczopędnie. Sprawdza się też przy opatrywaniu ran i obrzęków. Z suszonych liści można robić napary, a kwiaty jeść po ugotowaniu.

Lilak Mayera Palbin

To miniaturowa odmiana lilaka o kopulastym pokroju. Lubi formowanie i przycinanie, dzięki czemu kwitnie jeszcze bardziej obficie. Pąki kwiatowe zawiązuje latem w roku poprzedzającym kwitnienie.
Osiąga do 1,5 metra wysokości. Kwitnie trochę później niż typowe lilaki, bo w drugiej połowie maja. Często powtarza kwitnienie w lipcu, bądź sierpniu, ale już nie tak obficie. Jego kwiaty przyjemnie pachną. Nie ma szczególnych wymagań uprawowych. Lubi stanowiska słoneczne lub półcieniste. Idealnie sprawdzi się na niskie żywopłoty.

Mam nadzieję, że spośród przedstawionych pokrótce roślin są tu takie, które z chęcią posadzicie i w swoich ogrodach.