Drzewa kwitnące wiosną – 7 pięknych drzew do grodu
Wiosnę nieodparcie kojarzymy z kwitnieniem – bylin, krzewów i drzew. Oto 7 gatunków, na które warto w tym czasie zwrócić uwagę. Być może zechcecie posadzić je w swoim ogrodzie. Poznajcie najpiękniejsze drzewa kwitnące wiosną!
Odwiedź nasze media:
Drzewa kwitnące wiosną – Wiśnia piłkowana (wiśnia japońska)
Nie trzeba lecieć do Japonii, by podziwiać kwitnące wiśnie. Można to robić na miejscu sadząc w ogrodzie wiśnię piłkowaną, zwaną też japońską (choć pochodzi z Chin). Drzewo dorasta do około 10 metrów wysokości. Kwitnie na biało, różowo, purpurowo w kwietniu i maju pięknie przy tym pachnąc. Drzewa wiśni piłkowanej mogą różnić się od siebie pokrojem, przyjmując kształt kulisty, jajowaty, parasolowaty, o wyprostowanych lub przewieszających się pędach. Liście wiśni piłkowanej w zależności od odmiany przyjmują barwę zieloną lub purpurową, a jesienią przebarwiają się na żółto i pomarańczowo. Owoce wiśni piłkowanej nie są jadalne, nie zawsze też zawiązują się na drzewie. Roślina ta preferuje ciepłe i słoneczne stanowiska. Najlepiej rośnie na żyznych, przepuszczalnych i wilgotnych glebach.
Rajska jabłoń
Rajskie jabłonie w zależności od odmiany mogą różnić się od siebie siłą wzrostu i docelową wysokością, co uzależnione jest od podkładki na jakiej je zaszczepiono. Różnice pojawiają się też w kolorze kwitnienia, czy kolorystyce owoców. Mogą też w ogóle nie owocować. Rajskie jabłonie osiągają do kilku metrów wysokości. Zazwyczaj początkowo ich korony są kuliste, a z czasem ich kształt staje się bardziej rozłożysty i nieregularny. Jednak są też odmiany o pokroju wyprostowanym. Kwitnienie rajskich jabłoni przypada na maj. Drzewa obsypują się białymi, różowymi lub ciemnokarminowymi kwiatami.
Ozdobne są też liście, w szczególności w przypadku odmian kwitnących na różowo, czy karminowo. Z początkiem sezonu liście są ciemnopurpurowe, latem ciemnozielone lub mniej intensywnie purpurowe, a jesienią mogą przebarwiać się na pomarańczowo. Ważnym elementem dekoracyjnym rajskich jabłoni są ich niewielkie owoce, tzw. rajskie jabłuszka. Dojrzewają od września do października i potrafią utrzymywać się na drzewach jeszcze jakiś czas po opadnięciu liści. Owoce są bardzo kwaśne i cierpkie w smaku, dlatego też lepiej nie spożywać ich na surowo. Jednak świetnie nadają się na przetwory. Najlepsze warunki dla rajskich jabłoni to miejsce słoneczne, gleba żyzna, piaszczysto-gliniasta lub ilasta (raczej gleby ciężkie), kwaśna i umiarkowanie wilgotna.
Śliwa wiśniowa
Śliwa wiśniowa to niewielkie drzewo o owalnej koronie osiągające około 5 metrów wysokości. Choć tak jak większość tego typu roślin może rosnąć też w postaci krzewu, wszystko zależy od tego, w jaki sposób będzie się ją prowadzić. Cechuje się purpurowymi i purpurowo zielonymi liśćmi o kształcie owalnym lub odwrotnie jajowatym. Kwitnie w kwietniu obsypując się licznymi pięciopłatkowymi różowymi lub białymi kwiatami. Śliwa wiśniowa nie ma wygórowanych wymagań co do stanowiska. Jednak najlepsze będzie miejsce słoneczne lub półcieniste. Im lepszy dostęp do słońca tym lepiej wybarwione będą liście. Śliwa wiśniowa ma też jadalne owoce. Roślina ta preferuje glebę żyzną, próchniczą i lekko wilgotną, jednak poradzi sobie praktycznie na każdej glebie ogrodowej. Popularne odmiany śliwy wiśniowej: Nigra, Pissardii, Hessei.
Czytaj także: Azalie i różaneczniki – co warto o nich wiedzieć?
Drzewa kwitnące wiosną – Jarząb pospolity
Jarząb pospolity nazywany też jarzębiną to drzewo lub duży krzew dorastające do około 10 metrów. Charakterystyczną jego cechą są pierzaste liście i czerwone owoce, które zdobią drzewo aż do późnej jesieni. Liście jarzębu pospolitego z wierzchu są ciemnozielone, a od spodu omszone. Jesienią przebarwiają się na pomarańczowo i czerwono. Młode liście po roztarciu pachną marcepanem. Kwitnienie jarzębiny przypada na maj. Na drzewie pojawiają się białe kwiaty zebrane w gęste, płaskie baldachogrona. Wykorzystuje się je w lecznictwie, ponieważ wykazują działanie napotne, przeciwgorączkowe, przeciwzapalne, moczopędne, przeciwalergiczne, przeciwreumatyczne i przeciwobrzękowe.
Owoce jarzębiny są kuliste, zebrane w kiście, o pomarańczowym, a potem czerwonym ubarwieniu. Owoce zaczynają się wybarwiać w lipcu, a dojrzewają we wrześniu. Stanowią pokarm dla wielu ptaków. Jednak w przypadku spożywania ich przez ludzi niezbędna jest obróbka termiczna. Jest to ważne, ponieważ kwas zawarty w owocach nadaje im gorzki smak, a po spożyciu może wywoływać nudności, wymioty i biegunkę. Jednak po przemrożeniu, suszeniu czy blanszowaniu owoce tracą swój nieprzyjemny smak, jak i szkodliwe właściwości i nadają się do wykorzystania w kuchni. Owoce jarzębiny wykorzystuje się też w celach prozdrowotnych i kosmetycznych. Jarząb pospolity to roślina o niewielkich wymaganiach uprawowych, może rosnąć nawet na piaskach, jej system korzeniowy jest głęboki i szeroki. Jarzębina preferuje gleby przepuszczalne, wilgotne i lekko kwaśne. Wytrzymuje niedobory wody, ale nie toleruje zalewania korzeni. Drzewo to można sadzić zarówno na stanowiskach ciepłych, słonecznych, jak i zacienionych.
Judaszowiec kanadyjski
Judaszowiec kanadyjski kwitnie ciemno różowymi kwiatami na przełomie kwietnia i maja. Kwiaty pojawiają się przed pojawieniem się liści na pędach, gałęziach i na pniu. Kwiaty są miododajne, wyglądem przypominają kwiaty fasoli. W naturalnym środowisku roślina to osiąga około 10 metrów wysokości, jednak w polskich warunkach dorasta do 3-5 metrów. Judaszowca cechuje ładny, rozłożysty, gęsty pokrój oraz dekoracyjne, duże, sercowate, zaostrzone na końcu liście, które wiosną są bordowe i błyszczące, a latem zielone i matowe. Natomiast jesienią nim opadną przebarwiają się na żółto. Jeśli drzewo rośnie w odpowiednich warunkach i dopisują odpowiednie warunki atmosferyczne, to po kwitnieniu na pędach mogą zawiązać się owocostany. Wyglądają, jak długie, szerokie, zwisające strąki. Jednak w naszym klimacie drzewo rzadko owocuje.
Lilak pospolity
Lilak pospolity potocznie zwany bzem, to krzew lub niewysokie drzewo osiągające do 10 m wysokości. Korona przybiera miotlasty, niesymetryczny pokrój. Liście lilaka mają jajowaty kształt, sercowatą nasadę i spiczasty wierzchołek. Lilak kwitnie wiosną, od kwietnia do czerwca. Kwiaty są drobne, rurkowate, zebrane w wiechowate, wzniesione kwiatostany osiągające średnio 20 cm długości. W zależności od odmiany kwitną na biało, kremowo, żółto, różowo, fioletowo, purpurowo, gama kolorystyczna i ilość odcieni jest bardzo szeroka. Kwiaty przyciągają też uwagę silnym, przyjemnym, charakterystycznym zapachem, wabiąc do siebie motyle. Choć lilak to niezwykle popularna roślina, to mało kto wie, że zarówno świeże, jak i suszone kwiaty wykorzystuje się w celach kulinarnych. Natomiast do celów leczniczych używa się kwiatów, liści i kory lilaka. Lilak pospolity to roślina odpowiednia na stanowiska słoneczne. Najlepiej rośnie na glebach ciężkich lub średnio ciężkich, żyznych, wilgotnych i zasobnych w wapń.
Kasztanowiec zwyczajny
Kasztanowiec zwyczajny dorasta do sporych rozmiarów, maksymalnie około 20 metrów. Pokrój drzewa jest wzniesiony rozłożysty. Korona jest gęsta, regularna i kopulasta. Kwitnienie przypada na maj, czerwiec. Kwiaty są bardzo liczne, zebrane w wiechowate kwiatostany, które dorastają do ok. 30 cm, mają białą lub kremową barwę. Kwiaty z nektarem mają żółte plamki, które po zapyleniu przybierają kolor czerwony. Jest to wskazówka dla owadów, że nie ma już w nich nektaru. Latem z kwiatów powstają zielone, kolczaste owoce, które dojrzewają pod koniec września. Wtedy, opadają i rozpadają się uwalniając nasiona. Kasztanowiec owocuje po raz pierwszy w wieku 10-15 lat i w przypadku ludzi owoce kasztanowca są niejadalne.
Liście kasztanowca są duże, dłoniasto złożone, składają się z 5–7 jajowatych listków osadzonych na jednym ogonku. Jesienią przebarwiają się na żółto. Drzewo ma krótki, masywny pień. Kasztanowiec nie ma specjalnych wymagań. Preferuje glebę próchniczą i dobrze przepuszczalną, umiarkowanie wilgotną i słoneczne stanowisko, ale poradzi sobie też w półcieniu. Kasztanowiec zwyczajny bywa mylnie nazywany kasztanem, dlatego często jest mylony z innym drzewem, z kasztanem jadalnym. Kasztanowiec zwyczajny ma właściwości lecznicze. Działa przeciwzapalnie, rozkurczającą i przeciwbakteryjne. Kwiaty, liście i kora są surowcem zielarskim, z którego przygotowuje się napary, maści i nalewki. Roślina ta ma też zastosowanie w kosmetyce.
Jak widać drzewa kwitnące wiosną to nie tylko piękne rośliny, ale także skarbnica cennych, leczniczych substancji, z których warto rozważnie korzystać. Rosną u Was któreś z nich?
